بىپايان ئافرىقا چوڭ قۇرۇقلۇقىدا، ھازىرقى زامان مەدەنىيىتى بىلەن ئىپتىدائىي جەمئىيەت ئىناق بىللە مەۋجۇت بولۇپ تۇرىدۇ. زامانىۋى چوڭ شەھەردىن 6000 كىلومېتىر يىراقلىقتىكى كالاخارى قۇملۇقىنىڭ ئىچكىرىسىدە، يەنىلا سىرتتىن كەلگەن مەدەنىيەتنىڭ تەسىرىگە ئۇچرىمىغان بۇشمانلار ياشايدۇ. ئۇلار ئوت-چۆپلەرنى ئوتاپ، ئوۋ ئوۋلاپ تېرىقچىلىق قىلىپ، دۇنيا بىلەن ھېچقانداق تالاش-تارتىش قىلمايدىغان، تەبىئەتتىن ئەيمىنىدىغان تىنچ تۇرمۇش كەچۈرەتتى. مەلۇم بىر كۈنى ھازىرقى زامان مەدەنىيىتىدىن كەلگەن بىر بوتۇلكا ئۇلارنىڭ ئۆزگەرمەس كۈنلىرىنى قالايمىقانلاشتۇرۇۋەتتى. ئەڭ ئاۋۋال بوتۇلكىنىڭ ئاساسى (N! xau) نى بايقاپ، ئۇنى قەبىلىگە قايتۇرۇپ كەلگەن، ئۇلار كولا بوتۇلكىسىنىڭ مۇكەممەل قۇرۇلمىسى ۋە ھەر خىل ئىشلىتىلىش ئورنىغا ھەيران قېلىپ، بۇنى تەڭرى ئۇلارغا ئاتا قىلغان سوۋغات دەپ قارىغان. لېكىن، ھاياجانلىق ھېسسىياتنىڭ ئورنىنى ناھايىتى تېزلا باشقىچە كەيپىيات ئالدى، باراۋەر، ئورتاق بولغان بەزى مىللەتلەر بوتۇلكىنى ئۆزىنىڭ قىلىۋالماقچى بولدى، زىددىيەت ئاستا-ئاستا پەيدا بولدى. ئۇلار ئۇرۇش-سوقۇشۇشنى كۆرۈشنى خالىماي، كولا بوتۇلكىسىنى تەڭرىگە قايتۇرۇپ بېرىشنى قارار قىلىپ، ئىلگىرىكى تىنچ، خۇشال تۇرمۇشنى ئەسلىگە كەلتۈرۈش ئۈچۈن شۇنداق قىلدى. [ بولدى ]