1941-يىلى 12-ئايدا. ئۇچقۇچى نىكولاي كومولېف بۇيرۇقنى مۇۋەپپەقىيەتلىك ئىجرا قىلدى، ئۇ بۇيرۇققا بىنائەن موسكۋاغا ماڭغان گېرمانىيە تانكا كالوننىسىنى پاچاقلاپ تاشلىدى. لېكىن، كومولېۋنىڭ ئايروپىلانى دۈشمەن تەرەپنىڭ كۈرەشچى ئايروپىلانى تەرىپىدىن ئېتىپ چۈشۈرۈۋېتىلدى، ئۇ مۆجىزىلەرچە ئۆزىنىڭ ئىر-2 نومۇرلۇق ھۇجۇمچى ئايروپىلانىنى قاقاس ئورمانلىقتىكى بوش يەرگە قوندۇردى. قارىغاندا ئەڭ قورقۇنچلۇق ئىش ئۆتۈپ كەتكەن ئوخشايدۇ، ئۇ بىر مەيدان ھاۋا ئۇرۇشىدا ھايات قالغان. لېكىن، ھەقىقىي سىناق ئەمدىلا باشلاندى: يارىلانغان كومولېف چوقۇم ئەقىلگە سىغمايدىغان بىر يولدىن ئۆتۈشى، قىروۋ ئۈششۈكى، ئازاب ۋە ئاچارچىلىقنى يېڭىشى، بۆرە توپىدىن يىراقلىشىشى، ناتسىستلار ئالاھىدە قىسمىنىڭ قورشاپ يوقىتىشىدىن قېچىشى كېرەك، ئۇلار ھەرقانداق بەدەل تۆلەشكە قارىماي ئۇنى تېپىشى كېرەك. ئۇچقۇچى ھايات قېلىش ئىرادىسى، جاسارىتى بىلەن ئىدى، ئەلۋەتتە، يەنە مۇھەببەت: ئولجيا ئۆيدە ئۇنىڭ قايتىپ كېلىشىنى كۈتۈپ تۇراتتى. ئۇنىڭ سىماسى ئۇنى ئىللىتتى، ئۇ ئالغا ئىلگىرىلەپ، قىيىنچىلىقتىن قۇتۇلدى. ئۇ پەقەت بىرلا قېتىم ھايات قېلىش پۇرسىتىگە ئېرىشىپ، ياخشى كۆرىدىغان ئادىمىنىڭ يېنىغا قايتىپ كېلىپ، يەنە بىر قېتىم ئاسمانغا چىقىپ، غەلىبىنى قولغا كەلتۈردى. [ بولدى ]